Eenvoudig vanbuiten, ingewikkeld vanbinnen
Een gezin met twee dochters had in het verleden al enkele slechte ervaringen met architecten opgelopen. Daarom wilden ze een architect die voor hun droomwoning bijzonder goed op hun wensen kon ingaan. Lees en bekijk hun verhaal.
Ik ben dan ook één en al oor geweest voor hun verlanglijstje. Hoewel dit eisenpakket wel behoorlijk meeviel. Ze richtten zich vooral naar algemene sfeereisen zoals lichtinval, ruimtegevoel en interactie tussen de verschillende ruimten,” start architect Mark Bernaert het verhaal. “Uiteraard moest ik hen wel tegemoet komen in hun vooropgestelde budget. Het voordeel was dat ze zelf ook de armen uit de mouwen wilden steken.”
Wensen en eisen van de bouwheer
Qua comfort hadden ze helemaal geen verlangens: het enige noemenswaardige was een inloopdouche. Ook wenste het koppel een polyvalente ruimte, de man des huizes een ruimte waarin hij zijn boeken kan laten zien en de bouwvrouw had graag een woning die gemakkelijk te onderhouden was. “Voor de vormgeving verwezen ze naar voorbeelden uit de Vlaamse architectuur van de jaren zeventig. Doordat ze de nodige foto’s verzamelden van hoe ze het zagen, kreeg ik een goed idee waar ze naartoe wilden,” aldus Bernaert.
Het enige merkwaardige aan de bouwvoorschriften lag in het feit dat het koppel twee loten bouwgrond gekocht had en ze wel in die volledige breedte konden bouwen, op voorwaarde dat het om een hellend dak ging. Later zou blijken dat hier nog een aparte invulling voor gebeurt.
Concept van de architect
Het luxueuze aan twee bouwgronden is dat je een brede woning kan bouwen. “Als je het van op de straat bekijkt, lijkt het een enorm grote woning maar in de diepte gaat het minimaal. Doordat de achtergevel zuidelijk georiënteerd is, capteren we zo een maximum aan zonlicht en heb je een nog breder zicht op de tuin. De ramen zijn zodanig gepositioneerd dat er geen inkijk mogelijk is van op de straat naar de tuin toe. Die is er alleen door de carport heen,” licht Bernaert toe.
De architect noemt het een eenvoudige buitenstructuur maar wel een ingewikkeld interieur. Hoewel dit naar specifieke uitleg toe toch wel meevalt. “Op de gelijkvloerse verdieping vinden we een halfopen keuken met aansluitend een eetruimte, die overgaat in het terras. Verder een zitruimte met in de rug over de volledige lengte het boekenrek dat de bouwheer graag wenste. Via een houten trap kom je op een overloop uit die dienst doet als dressing voor het koppel en de twee dochters. Achter de deuren vinden we drie slaapkamers, een nachttoilet en polyvalente ruimte terug. Die laatste kan als logeerkamer, knutsel- of studieruimte dienen. Door het uitpuilende raam kan je vanuit deze ruimte toch ook in de eigen tuin kijken. Het voordeel is dat de tussenwanden van al deze ruimten er allemaal eenvoudig uit kunnen.”
Gevestigd in het overstromingsgebied de Drie Leien in Gent werd – ondanks drainage – gepleit om de woning niet 30 maar wel 55 centimeter boven straatniveau te bouwen. Onderaan zit een betonnen sokkel die zo ook de steun is van de woning. De gevel werd zo effen mogelijk gevoegd zodat alleen de ramen er als uitgesneden elementen uitspringen. Het dak vertrekt rechts op één bouwlaag en eindigt links op twee bouwlagen. Onder het schaaldak zitten de slaapkamers van de eerste verdieping.
Budget
De architect kreeg de opdracht met een welomlijnd budget te werken. Voor Mark Bernaert leverde dit geen probleem op aangezien hij gewend is budgetten op te splitsen in loten: van ruwbouw over buitenschrijnwerk tot de keuze van de kranen. Bernaert: “Zo kan je aan je opdrachtgever perfect meegeven hoever je kan gaan voor elk lot. Dat maakt het ook gemakkelijker om een follow up te geven naarmate de werf vordert. Het weglaten van een kelder – die anders toch zou onderlopen bij overstromingen – spaarde de bijhorende graafkosten uit.”
Oorspronkelijk was het de bedoeling om prefab betonsokkels te laten maken, maar omwille van een betere prijs werd omgeschakeld naar het ter plaatse laten gieten door de ruwbouwaannemer. Naar verdere alternatieve materialen werd niet gekeken.
Door de kleine overspanning waren minder materialen nodig. Op leidingen werd bespaard door de keuken en badkamer boven elkaar te plaatsen, net als het dag- en nachttoilet. Als schrijnwerk koos men voor hout in plaats van aluminium. Ook een groot deel van de afwerkpost nam het koppel voor zijn rekening: ze hielpen de ruwbouwaannemer met kleine taken, legden zelf elektriciteit en hielpen ook mee met het pleisterwerk. De installatie van de badkamer en keuken vervulden ze ook zelf. Naar afwerking toe werd niet veel vooruitgeschoven. Alleen dienen bepaalde verlichtingsarmaturen nog opgehangen te worden.
Energie
Om aan een K-waarde 41 en E-peil 70 te komen, werd aan isolatie heel wat aandacht geschonken. De vloeren tellen 10 centimeter PUR, de spouwen 8 centimeter en het dak 24 centimeter rotswol. Een hoogrendementsketel volstond voor de verwarming. Vloerverwarming was geen optie omwille van de complexiteit van de opbouw. Het werden klassieke radiatoren, maar wel in vlak formaat.
Op de eerste verdieping zijn de ramen op de zuidgeoriënteerde kamers laag geplaatst. Met als dubbele reden dat een hoge zomerse zon niet binnen kan schijnen en er zo ook nog zicht is op de tuin in plaats van op de aanpalende percelen.
Via het grote aantal ramen in de achtergevel komt heel wat zonlicht binnen. Het vier-seizoenen-glas met een zonwerende functie zorgt ervoor dat het behaaglijk blijft. De woning wordt geventileerd volgens het C-principe.
Bron: Belgisch Budget Bouwboek (2011).
