Windmolens krijgen duw in de rug
Tegen 2020 moeten er in Vlaanderen meer dan 300 windmolens bijkomen. In het huidige tempo is dat onhaalbaar. Minister Van den Bossche wil de regie strakker in handen nemen, procedures vereenvoudigen en deadlines opleggen.
Amper 10 windmolens extra in 2010
Amper tien windmolens kwamen er vorig jaar in Vlaanderen bij. Veel te weinig, vindt de Vlaamse minister van Energie, Freya Van den Bossche. Zij kondigde gisteren aan dat er tegen 2020 meer dan driehonderd windmolens moeten bijkomen, wat de capaciteit op 1.060 megawatt (MW) moet brengen. Daarmee kunnen 540.000 gezinnen van elektriciteit worden voorzien.
Momenteel staan er in Vlaanderen 150 windmolens (goed voor 280 MW). Het plan is om 192 nieuwe windmolens in de havengebieden te installeren en nog eens 120 windmolens in de rest van Vlaanderen. Die moeten vooral komen op het platteland: in landbouwgebieden en ver van woongebieden. Volgens Van den Bossche is dat haalbaar. ‘Er is ruimte genoeg.'
Bij ongewijzigd beleid is de opdracht evenwel onhaalbaar, beseft ze. Daarom wil de minister de regie strakker in handen nemen.
‘Het is de bedoeling dat elke provincie versneld zones afbakent waar windmolens kunnen komen en verantwoordelijken aanwijst die het aanspreekpunt zijn voor projectontwikkelaars', zegt ze.
Uniek loket
Er moet ook een uniek loket of ‘enige vergunning' komen. ‘Vandaag moeten ontwikkelaars apart een bouwvergunning en milieuvergunning aanvragen. Dat leidt soms tot de absurde situatie dat ze wel een milieuvergunning krijgen, maar geen bouwvergunning, waardoor investeringen niet kunnen doorgaan en ontwikkelaars afhaken. Aan die onduidelijkheid moet een einde komen.' (zie inzet)
Van den Bossche haalt de mosterd in Wallonië, waar al langer een vereenvoudigd vergunningenbeleid bestaat. Het resultaat is er ook naar: in Wallonië worden meer windmolens geplaatst.
De kracht van het systeem in Wallonië is ook dat elke projectontwikkelaar de zekerheid heeft dat zijn aanvraag binnen het jaar wordt afgehandeld. Hij kan snel gaan. In Vlaanderen kunnen aanvragen jaren aanslepen omdat er geen deadline bestaat.
Mogelijk komt zo'n deadline er nu ook. Als de administraties die overschrijden, zou de ontwikkelaar automatisch mogen beginnen te bouwen. Maar dat is nog voorwerp van discussie. Van den Bossche wil tegen het zomerreces klaar zijn met een plan. Daarvoor moet ze eerst nog overeenstemming bereiken met haar collega's van ruimtelijke ordening (Philippe Muyters, N-VA) en van milieu (Joke Schauvliege, CD&V).
Burgers
Belangrijk is ook dat burgers vroeger worden geïnformeerd over en betrokken bij windmolenprojecten. Momenteel gebeurt dat pas wanneer de plannen al worden ingevuld en verschillende projectontwikkelaars een aanvraag indienen.
‘Mensen krijgen soms schrik wanneer projectontwikkelaars hen tegelijk beginnen te bestoken met folders', zegt Van den Bossche. ‘Daardoor denken ze dat er een zee van windmolens in hun buurt komt, terwijl er maar drie mogen worden vergund. Door de omwonenden vroeger te betrekken, en bijvoorbeeld de kans te geven om financieel te participeren, kan er een breder draagvlak worden gevonden.'
Met dat draagvlak voor windenergie valt het overigens goed mee, blijkt uit een enquête die de overheid heeft besteld.
Zo is 84 procent van de Vlamingen voor het plaatsen van windmolens. Acht op de tien Vlamingen vinden ook dat de overheid dat financieel moet ondersteunen, meer dan zonne-energie. De Vlaming staat dus positief tegenover windenergie, maar wel op voorwaarde dat de windmolens niet te dicht in zijn buurt komen.
Als er windmolens bijkomen, dan moet dat op zee, in havens of op industriegebieden zijn en niet aan de rand of in woongebieden. Nog een opvallende vaststelling: Limburgers vinden significant meer dat windturbines aan de Kust moeten komen (84 procent), terwijl West-Vlamingen daar het minst van overtuigd zijn. Not in my backyard? Jawel.
Bron: De Standaard