Kleurig zonder bloemen
Sabine was zo blij met de rode wand in haar stadstuintje dat ze er haar hele huis naar verbouwde, tot het dakterras toe. Bloemen komen er niet aan te pas, kleur des te meer.
Rode draad
Een rustig pleintje met traditionele Brugse gevels, tegen de wallen van de stad aan. Niets laat vermoeden dat hierachter hippe woningen en designlofts verscholen zitten. Alleen één hypertrendy gevel verwijst nog naar wat ooit een industrieel pand was. “Toen we ons huis kochten, zo’n tien jaar geleden, was deze toenmalige blikslagerij hiernaast nog actief. Je kunt je niet voorstellen wat voor een herrie die productie maakte.” Vandaag herinneren alleen nog een immense schoorsteenpijp en enkele foto’s aan die periode. Ook Sabines huis onderging een drastische renovatie. De donkere kamers vooraan werden tot één langgerekte lichte ruimte verbouwd. Maar het zijn vooral de rode panelen achterin de tuin die onmiddellijk alle aandacht trekken. “Helemaal het idee van tuinarchitect Olivier. We waren zo blij met deze vondst dat we het rood als letterlijke ‘fil rouge’ hebben doorgetrokken doorheen ons huis.” Nu staat er in de woonkamer net zo’n rode wand en vullen kleine rode accessoires als felle kussens en een rode lamp het overwegend witte decor aan.
Zonder bloemen
Rood is dan ook zowat de enige kleur die in de tuin te bespeuren valt. Tussen de witgekalkte muren domineert verder alleen groen. Toch was het ooit helemaal anders. “Mijn eerste (eigen) ontwerp was helemaal in Engelse stijl, met veel bloemen en verschillende planten. Heel toevallig leerden we via vrienden Olivier kennen. Hij stelde voor om geheel vrijblijvend een nieuw ontwerp te maken. Hij was nog maar net aan de bak… wij waren pas z’n achtste klant. Zijn ontwerp was heel strak en helemaal anders dan mijn bestaande bloementuin, maar het klikte en we gingen met hem in zee. Toen ik even over bloemen begon, was hij echter wel resoluut: ‘Als je (weer) bloemen in je tuin wil, moet je een andere ontwerper zoeken.’ Gelukkig hebben we dat niet gedaan.”
Optische trukendoos
Oliviers voornaamste uitdaging was om de tuin, amper negen op zes meter, groter te laten lijken. “Dat deed ik door tegen de achterwand een dubbele rij haagbeuk op stam te tekenen, die als één groot blok wordt opgeschoren. Ook de schuine kanten van de drie meter lange buxushagen doen de ruimte groter lijken. Buxus is een traditionele plant maar door ze in trapeziumvorm te snoeien en er hier en daar onderbrekingen in te laten voor wat vaste planten oogt het net heel modern.” In de winter verdwijnen de bruine plantresten tussen de buxus en blijft de tuin er toch netjes en groen uitzien. Verder zorgen drie klimrozelaars – een mengeling van ‘new dawn’ en ‘snow white’– tegen de zijmuur voor extra verticale lijnen, wat de tuin ook weer groter doet lijken.
Ontbijten boven Brugge
Ook de materialen bleven bewust sober: een lang, smal eetterras van klinkers uit blauwe hardsteen en stroken beige grind, onderbroken door smalle dwarse stroken in diezelfde klinkers – alweer een optisch trucje voor meer dieptezicht. “Twee jaar geleden hebben we Olivier gevraagd een extra dakterras te ontwerpen. Mijn man Alex verlangde er naar om ’s ochtends vroeg in de zon te kunnen ontbijten. In onze tuin beneden schijnt de zon pas tegen de middag.”
Ook hier weer een erg sobere, strakke uitvoering met enkele rake details. Zoals een vloer van bilinga-hout met planken van drie verschillende breedtes door elkaar. “Dat maakt het net iets spannender”, aldus Olivier. In de terrasvloer zitten uitsparingen voor grote ramen die licht brengen in de benedenverdieping. Om een link met de tuin te behouden, kwam er een rode mozaïekmuur die tegelijk als scheiding met de buren fungeert. “We vonden het belangrijk om niet gestoord te worden maar ook om de privacy van onze buren niet te schenden. Het water tegen de muur vormt een soort barrière die je er van weerhoudt om over de muur te gaan staren.” Enkele eenjarigen en een agapanthus in pot zorgen voor speelse kleurtoetsen. Ondertussen is het nieuwe dakterras de favoriete plek van Sabine en Alex geworden. “Zelfs hartje winter, met een dikke trui, genieten we van de zon. Je hebt hier een prachtig zicht over de (rode!) daken en de torens van Brugge, zon van ’s ochtends tot ’s avonds en geen enkele inkijk van buren. Gewoon zalig.” Met z’n twaalf meter lengte blijkt het terras zich ondertussen ook prima te lenen voor zomerfeestjes met vrienden…
Mininatuurdomeintje
“Wat ik mis? Niets eigenlijk. We zijn dol op onze tuin en deze locatie. Ik heb zowat mijn hele leven in deze regio gewoond en Alex, een agrarisch ondernemer in Zeeuws-Vlaanderen, vindt het fijn om als contrast in de stad te kunnen wonen. Misschien willen we op termijn wel wat meer water in de tuin. Ik was er altijd een beetje tegen omwille van het onderhoud maar nu lijkt het me wel leuk, zo’n strook water waarin het licht weerspiegelt…” Aan natuurbeleving alvast geen gebrek. “Je zou er versteld van staan wat voor dieren niet allemaal in ons minituintje langskomen. Deze week streek er nog een blauwe reiger neer, ’s zomers vliegen de vleermuizen rond en lange tijd leefde hier een kerkuil.”
Ontwerp: Buro Voor Buitenruimten, Olivier Standaert, Torhoutsesteenweg 110, 8210 Zedelgem, 0477/69.29.85
