Zicht op groen

Sommige bouwpercelen liggen verloren in een zielloze verkaveling, andere leven op dankzij hun bijzondere en inspirerende omgeving. Het perceel dat architect Philip Roobrouck op de kop wist te tikken, behoort duidelijk tot de laatste soort. Het resultaat is een woning die perfect in balans is: eigentijds zonder kil te zijn, helder maar nooit koel.


Een huis bouwen voor jezelf, het is iets waar menig architect mee worstelt. Bij Philip Roobrouck liep dat enigszins anders en vielen de puzzelstukken netjes in elkaar. “Dit huis is de perfecte synthese van wat ik, toen ik de plannen zo’n tien jaar geleden tekende, kende en wist.” Dat de bijzondere ligging van het bouwperceel de plannen sterk zouden beïnvloeden, stond van bij het begin vast. Dit is dan ook geen alledaags perceel. Pal in het centrum van Deerlijk, je kunt de kerkklokken horen luiden, en toch verborgen voor nieuwsgierige passanten en middenin het groen. Een gouden combinatie. “Onze woonst staat eigenlijk op achtergrond en ligt dus verscholen achter een hele rij tuinen. Dat soort grond levert niet per se een financiële meerwaarde op, maar maakt het wonen wel bijzonder aangenaam.”

 

Onder de populieren

Hoewel het gezin op luttele meters van de dorpskern woont, lijkt de bewoonde wereld zeer ver af en wordt de woonst omringd door een zee van groen. Om dat gevoel te behouden en onnodige opwarming meteen ook te vermijden, koos Philip ervoor om het huis niet naar het zuiden, maar wel naar het westen te oriënteren. “Anders keken we voortdurend uit op de aanpalende percelen.” Het paar vond de immense bomenrij, telkens goed voor 35 meter populierplezier, die hun domein afzoomt, heel wat interessanter. “Voor we bouwden, zijn we hier onder diezelfde bomen geregeld komen picknicken. De kinderen speelden, de populieren zongen en het leven was mooi. Dat gevoel en dat groenzicht wilde ik in de woning integreren. Dat ze een schaduw werpen op de tuin, nemen we er voor lief bij.”

 

Strakke warmte

Om zoveel mogelijk licht binnen te halen, opteerde de bouwheerarchitect voor een patio- en een splitlevelontwerp. De kelderburelen, de gelijkvloerse woonruimte en de hoger gelegen slaapkamers wisselen elkaar dus netjes af. Centraal in het geheel is de ruime patio die de, al behoorlijk heldere, ruimtes van extra licht voorziet. Hoewel Philip duidelijk een eigentijdse thuis ontwierp, opteerde hij toch voor een uitgekiende selectie van warme materialen. “Een huis dient om in te leven en mag dus niet steriel of koud zijn. Ik heb het niet zo voor woningen met te veel glas en metaal en een kille uitstraling. Dat lijkt me niet leefbaar. Strak staat niet haaks op intimiteit of gezelligheid. Het ene hoeft het andere niet uit te sluiten.”

 

Glas & hout

Om het geheel wel in een uniform jasje te laten passen, beperkte de architect de materiaalkeuze. Zo delen alle ruimtes dezelfde vloer: de warme houtsoort afrormosia. “De vormgeving mag dan sober zijn, met zijn vele trappen en verschillende niveaus is het wel een complexe woonst, dus hield ik de materialen bewust beperkt.” De mooie omgeving wordt ten volle binnengetrokken. Een verhaal dat al begint in de woonruimte die uitpakt met een immense glaspartij en een ongehinderd zicht op de populierenpracht. Rechts duikt een iets hoger gelegen multimediahoek op, die netjes afgesloten is van het geheel, maar er tegelijkertijd deel van uit maakt. De open haard, symmetrisch omarmd door een onopvallende televisie en een houtnis, omkadert de zithoek terwijl de eetkamer dan weer volop geniet van het groene panorama.

 

Zee van licht

Pas in de aanpalende keuken merk je het elegante zwembad op, dat zich in de tuin uitstrekt. “Ik had geen zin om vanuit de woonruimte constant op het zwembad te staren, dus hebben we het min of meer verstopt. Bovendien kun je nu vanuit de keuken een oogje in het zeil houden.” Een zwevende betontrap leidt naar de waterpartij die tot tegen de keukenmuur grenst. Omdat de woning al behoorlijk afgeschermd is, biedt de keuken zicht op de inkom. De trappenhal, voorzien van een lichtkoepel, leidt zowel naar het lagergelegen loftbureau als naar de hogergelegen slaapetage. Een smal, maar lang venster biedt opnieuw zicht op de natuur en herinnert haar bewoners er elke ochtend en avond aan waarom het hier zo goed leven is.
 

Bron: Bouwen & Interieur - Tekst: Sophie Allegaert,  Fotografie: Tim Van de Velde

 

Mis de laatste bouwnieuwtjes niet!

Ontvang onze wekelijkse updates vol nuttige tips over bouwen en verbouwen.

Wens je deze folder te lezen? Vul dan eenmalig je email adres in