Wonen in een smalle doos

Sommige architecten pakken de dingen graag groots aan, anderen weten dat wie het kleine niet eert, het grote niet weert is. Daniël Troch behoort tot die laatste categorie. Op een compact perceel wist hij een strakke, eigentijdse woondoos op te trekken die grossiert in ruimte. Ingenieus én bescheiden, en dus voor herhaling vatbaar.


Dat een echtscheiding niet per se in een vechtscheiding hoeft te ontaarden, bewijst Daniël Troch. De architect trok voor zijn ex-vrouw en de twee dochters die ze delen immers een huis op en deed dat met de overgave die je van elke goede architect mag verwachten. Logisch, zo vindt hij zelf. Sterker zelfs, hij maakte er iets zeer bijzonder van. Toch zag het er in het begin niet al te rooskleurig uit. Het perceel is immers behoorlijk bescheiden van omvang en slechts twaalf meter breed. Trek daar de verplichte bouwvrije strook van telkens drie meter af en je strandt op zes bebouwbare meters.

“Een onooglijk stukje grond”, zo omschrijft Daniël Troch het zelf .“Een smal lapje waar zowat iedereen zijn neus voor ophaalde.” Maar Daniël focuste op de positieve facetten en zag vooral de uitstekende ligging. Pal in het gezellige dorpscentrum van Stekene, met pittoresk uitzicht op de kerktoren en de boodschappen konden voortaan te voet of met de fiets. Kortom, een plek die doet dromen over het charmante dorpsleven van weleer.

 

Voer voor herhaling

Van bij het begin was het voor de architect overduidelijk dat dit perceel om een strakke woondoos vroeg. Een ‘boîte à vivre’ in de grote traditie van Le Corbusier. Geen franjes of tierlantijnen, maar bescheiden, discreet en functioneel. Een eenvoudig concept dat haast vanzelfsprekend aanvoelde. “De keuze voor een woondoos was eigenlijk evident door dit smalle perceel”, zegt de architect hierover. “Het kwam er immers op aan om de ruimte optimaal te benutten en binnen het compacte bouwvolume toch maximale ruimtelijkheid te creëren.”

Een uitdaging die Daniël met beiden handen aangreep als om te bewijzen dat je zelfs op een minimaal stukje grond, mits de nodige creativiteit, iets groots kunt realiseren. “Er is maar weinig bouwgrond meer beschikbaar, de bouwpercelen worden steeds kleiner en het idee van een vrijstaande woning wordt achterhaald. In de toekomst zullen we steeds meer in woonerven leven. Deze woning kan perfect in dat plaatje passen. Ze fungeert als een eilandje, een onafhankelijke entiteit die kan herhaald worden in koppelbouw of in een bepaalde configuratie. Het is een woning die voor repetitie vatbaar is.”

 

Ingenieuze woonpuzzel

Het plan mag er met zijn rechthoekige contouren dan op het eerste gezicht simpel uitzien, zodra de deur openzwaait, blijkt deze woonpuzzel ingenieus in elkaar te passen. Geen centimeter ging verloren en het gevolg van al die doordachte ingrepen is een zee van een ruimte. Of hoe zes meter plots als zestien meter kan aanvoelen. Het begint al in de hal, waar een spiegelwand de tellers verbergt en de ruimte optisch groter doet lijken. In de aanpalende woonruimte plaatste Daniël een doos in de doos. Een kleinere doos dus, opgetrokken uit eiken planken, die dankzij dat warme materiaal mooi contrasteert met de betonnen vloer, het vele glas en de witte kasten om zo het minimale karakter van de woning enigszins te verzachten. De zijkant van deze houten doos verbergt een toilet en een berging terwijl de voorkant ingepalmd wordt door een open keuken.

Het aanrecht in Black Zimbabwe-graniet lijkt bovendien als twee druppels water op de betonnen vloer die de hele gelijkvloerse etage inpalmt. Een bewuste keuze. Door het materiaalgebruik te limiteren versterk je immers het ruimtelijke karakter. Van hieruit heb je, terwijl je kokkerelt of wat in de sofa hangt, een onbelemmerd uitzicht op de tuin. En ook dat is geen toeval. De laatste twee meters van de woonruimte werden immers verhoogd tot een flinke drie meter. Voeg dit samen met de kamerbrede verzonken glaspartijen en je krijgt het heerlijke gevoel dat tuin en woonruimte samensmelten. Beiden werden dan ook samen aangelegd en zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden. Bovendien slagen tal van dwarse tuinelementen erin om het perceel optisch te verbreden. De twee waterpartijen, het zonneterras, de tuinberging, ze weten stuk voor stuk het geheel wat te rekken. De eerste waterpartij fungeert met haar rietveld en lavastenen bovendien als reinigende filter voor de zwemvijver die achter in de tuin schittert. De brede rand doet dan weer dienst als bank.

 

Zon in overvloed

Waar de overgrote meerderheid van de Belgische eigenaars zijn terras pal achter zijn woonruimte aanlegt, opteerde Daniël er voor een waterpartij waardoor het terras pas wat verder, zowat halverwege de tuin verschijnt. Zomers creëert die waterpracht immers een toverachtige reflectie op het plafond. Dat zo vermeden wordt dat je voortdurend op een hoop tuinmeubelen uitkijkt, is mooi meegenomen. Deze schijnbaar eenvoudige, maar goed doordachte ingreep illustreert treffend hoeveel belang de architect hecht aan het spel van zon, licht en schaduw. De transparantie van de woning is dan ook opvallend. Zo werden de treden van de trap losgemaakt van de wand waardoor ze lijken te zweven en kreeg de gang op de eerste etage hier en daar een glazen vloer. Een uitstekende manier om de oosterzon binnen te krijgen en een verbinding te leggen tussen het gelijkvloers en de eerste verdieping.

Om nog meer zonlicht te vangen, kreeg de lange en hoge zwevende kast die de woonruimte domineert, een spiegeldak. Het zonlicht dat binnenvalt wordt zo doeltreffend op het plafond gereflecteerd. Een effect dat ’s avonds min of meer geëvenaard wordt dankzij de vele indirecte verlichting die in het maatmeubilair geïntegreerd werd. Misschien wel het beste bewijs dat dankzij de nodige creativiteit zelfs een ogenschijnlijk klein perceel groots kan zijn.

 

Eenheid

De kracht van deze moderne woning zit hem ongetwijfeld in de eenheid van het concept waarbij naast energiebewuste duurzaamheid ook ruimtelijkheid, rust, licht en een direct contact met de tuin gerealiseerd werden. Een eindresultaat dat bereikt werd dankzij de naadloze integratie van binneninrichting, tuinaanleg, spitsvondige technieken, uitgepuurd materiaalgebruik én oog voor detail. Zo werden ondermeer de trap, alle wanden, alle kasten, de integrale keuken en badkamer volledig en tot in het kleinste detail vooraf uitgewerkt en daarna op maat gerealiseerd.

 

Praktisch

Architect: Daniël Troch
Bouwjaar: 2005 - 2006
Bouwmethode: traditioneel
Bewoonbare oppervlakte: ca. 185 m²
Perceeloppervlakte: 550 m²

 

Materialen

beton, glas, crépi en eiken planken

 

Indeling

Gelijkvloers: hal, open woonruimte met keuken,
1e verdieping: drie kamers waarvan een met bureau, badkamer

 

Verwarming

Centrale verwarming met vloerverwarming

 

Energiezuinige ingrepen

Isolatie: muren 15 cm EPS-isolatie, vloer 10 cm PU-isolatie, plat dak 20 cm PU-isolatie
Ventilatie systeem D met extra recuperatie via kelder (voorwarming in de winter, koeling in de zomer)
Condenserende gaswandstookketel met vloerverwarming
Energiezuinige verlichting
Zonnewering

 

Budget

niet meegedeeld

 

 

Bouwen & Interieur - Tekst: Sophie Allegaert - Fotografie: Jonah Samyn

Mis de laatste bouwnieuwtjes niet!

Ontvang onze wekelijkse updates vol nuttige tips over bouwen en verbouwen.

Wens je deze folder te lezen? Vul dan eenmalig je email adres in