Kangoeroewonen: BTW voor renovatie van jonge huizen blijft op 6%
De maatregel is de Belgische invulling van een Richtlijn van de Europese Raad van 22 oktober 1999. Die Raad stond een verlaagd BTW-tarief toe voor arbeidsintensieve diensten. Het was een manier om die sectoren te promoten die voor veel werkgelegenheid konden zorgen. België koos er onder andere voor om ook jongere huizen in aanmerking te laten komen voor de regel van de verbouwing. Vanaf nu moesten ze niet langer 15 maar 5 jaar zijn. Het was in 1999 bedoeld als een experiment dat tot eind 2002 zou lopen, maar werd eerst verlengd tot eind 2003 en een tweede keer tot eind 2005.
En toen bleef het angstwekkend stil. Op 1 januari 2006 viel de wettelijke basis weg om nog een huis tussen de 5 en de 15 jaar aan 6% te verbouwen. Eind 2005 waren de Europese lidstaten het maar niet eens geraakt of ze de maatregel nog zouden verlengen. Ze deden nog een poging op 24 januari. Als ze dan niet tot een akkoord kwamen, zou de prijs opnieuw verhogen en was het experiment afgelopen.
Op 2 februari 2006 kwam eindelijk het verlossende nieuws: ‘Polen gaat toch akkoord met EU-compromis’. Het verlaagde BTW-tarief werd verlengd tot 31 december 2010. De Bouwunie zucht opgelucht op zijn website: ‘opnieuw 21% had de deur naar zwartwerk wagenwijd geopend en had 7.000 jobs op de helling gezet’.
Oppervlakte
Maar wat kan die maatregel betekenen voor mensen die gaan kangoeroewonen? Niet om het even welke verbouwing van een huis dat oud genoeg is, kan immers aan 6% uitgevoerd worden. Particulieren moeten voldoen aan alle voorwaarden voor de algemene regel van de verbouwing. Er zijn ook een reeks andere, sociale verbouwingswerken die aan 6% uitgevoerd kunnen worden, maar dan gaat het doorgaans om initiatieven van sociale instellingen.
Regel één: het moet duidelijk een verbouwing zijn van de eigenlijke woning. De uitbreidingswerken die voor de meeste kangoeroewoningen nodig zullen zijn, kunnen nog als een verbouwing gezien worden zolang de oppervlakte van het oude gedeelte belangrijk blijft in vergelijking met het nieuwe deel. In de praktijk: de totale oppervlakte van het oude deel dat overblijft na de werken moet groter zijn dan de helft van de nieuwe totale oppervlakte. Bovendien moet het nieuwe deel het oude aanvullen en mag het in principe niet onafhankelijk kunnen functioneren. Qua architectuur wil dat niet zeggen dat beide delen onder hetzelfde dak moeten liggen, maar twee voordeuren kunnen bijvoorbeeld niet. Een voor- en een zij- of achterdeur kunnen natuurlijk wel perfect.
Een andere voorwaarde is bijvoorbeeld dat het gebouw na de werken ofwel uitsluitend ofwel hoofdzakelijk als privéwoning moet worden gebruikt. In het geval van de kangoeroewoning zal dat een duidelijk ‘ja’ zijn. Tot slot moeten de werken verstrekt en gefactureerd worden aan de eindgebruiker/eigenaar door een geregistreerd aannemer. Op de factuur moet duidelijk omschreven staan waarom deze werken in aanmerking komen voor het verlaagd tarief.
Flinterdunne grens
De grens tussen renovatie van een oud gebouw en nieuwbouw is soms flinterdun. In de praktijk komt het er meestal op neer dat elke situatie apart bekeken en beoordeeld wordt. Er zijn wel enkele administratieve richtlijnen, maar ze hebben geen bindend karakter en zijn eigenlijk niet meer dan aanbevelingen. Hopen dan maar dat de juiste man onze plannen beoordeeld?
